Szukamy nowych, ciekawych głosów w polskiej prozie.

Nagroda Conrada powstała po to, by je wzmacniać. Razem wybierzmy prozatorski debiut roku!

Jeśli chcemy debaty z prawdziwego zdarzenia, musimy słuchać również autorek i autorów, którzy dopiero zaczynają prozatorską karierę. Takie spotkania pełne są zaskoczeń i zdecydowanie warto się na nie otworzyć. Bo tylko wtedy możemy liczyć, że usłyszymy to, co najbardziej interesujące w najnowszej literaturze.

Nagroda Conrada jest przyznawana co roku za najlepszy debiut prozatorski opublikowany w języku polskim. Wyróżnienie stanowi wspólne przedsięwzięcie Miasta Krakowa, KBF – operatora programu Kraków Miasto Literatury UNESCO – oraz Fundacji Tygodnika Powszechnego.

Co roku na początku października kapituła nagrody ogłasza piątkę nominowanych. Wręczenie statuetki odbywa się podczas gali wieńczącej Festiwal Conrada. O tym, kto zwycięży w konkursie, decydują zarówno głosy kapituły, jak i internautów.

 

 

Kto w tym roku zdobędzie Nagrodę Conrada? Ty zdecyduj!

 Nagroda Conrada w skrócie

Jej patron Joseph Conrad należy do najwybitniejszych pisarzy nowoczesnych. Zanim zrobił międzynarodową karierę, mieszkał i kształcił się w Krakowie. Puste miejsce, które zostawił po sobie w naszym mieście, wypełniamy, odkrywając nową, wartościową literaturę.

Laureat bądź laureatka otrzymuje charakterystyczną statuetkę – Lunetę Conrada, kwotę 30 tysięcy złotych, pobyt rezydencjalny w Krakowie i kampanię promocyjną na łamach „Tygodnika Powszechnego”.

Wyróżnienie jest wsparciem tak dla początkujących pisarzy, jak i dla wydawców, zachęcającym ich do podejmowania ryzyka biznesowego.

Nagroda Conrada stanowi brakujące ogniwo na mapie polskich laurów literackich i jest częścią miejskiego programu promocji debiutów literackich. W ten sposób Kraków realizuje cele strategiczne wynikające z tytułu Miasta Literatury UNESCO.
Fundator i organizator nagrody: Miasto Kraków; partnerzy: Fundacja Tygodnika Powszechnego, KBF.

 

Idea Nagrody Conrada

Co roku w Polsce ukazuje się co najmniej kilkadziesiąt debiutów literackich.

Taka skala jest przytłaczająca nawet dla osób profesjonalnie związanych z rynkiem książki. Jednakże to zaledwie garstka spośród setek propozycji, które codziennie spływają do wydawnictw. Jak trudno jest w Polsce zadebiutować, dobrze pokazuje właśnie ta rażąca dysproporcja: niewielu autorkom i autorom udaje się przebić przez skomplikowany proces edytorski i opublikować pierwszą książkę.

Co dzieje się potem? Niestety niewiele.

Książki debiutanckie nie mają łatwego dostępu do szerszego obiegu literatury. I nie ma to związku z wartością tekstu czy talentem autorki bądź autora. Wynika to przede wszystkim ze specyficznego sposobu funkcjonowania instytucji zwanej światem literackim. Decyzja o wydaniu debiutu jest dla wydawnictwa sporym ryzykiem, szczególnie w przypadku mniejszych oficyn, dlatego też często nie starcza energii na działania promocyjne. Te zarezerwowane są zwłaszcza dla twórców o pewniejszej, bardziej ugruntowanej pozycji.

Pokutuje założenie, że prawdziwy talent obroni się sam.

Oczywiście, czasem tak się zdarza, ale dużo częściej głosy początkujących twórców giną w natłoku innych, donośniejszych, choć niekoniecznie lepszych. Z sytuacją nie radzą sobie także krytycy, skoncentrowani na tym, co dzieje się w samym centrum literackich wydarzeń, pomijając to, co powstaje na obrzeżach. W najlepszym wypadku debiutanci prezentowani są jako ciekawe osobliwości. Tym samym odmawia im się pełnoprawnego udziału w literackiej komunikacji.

Sytuacja pisarek i pisarzy po debiucie nie rysuje się więc w dużo lepszym świetle niż przed przekroczeniem granicy pierwszej książki.

Wszystko rozgrywa się w ciągu kilku miesięcy i w dużej mierze uzależnione jest od przypadku. Jeśli w tym czasie uda się skumulować wystarczająco duży kapitał symboliczny, to da on szansę na kontynuację kariery, czyli wydanie drugiej książki. Często dzieje się jednak inaczej i wiele ciekawych propozycji literackich pozostaje wyłącznie w sferze potencjalności.

Nagroda Conrada wspiera utalentowanych twórców i twórczynie w kluczowym momencie kariery.

Co ważne, nasze wyróżnienie przeznaczone jest wyłącznie dla debiutantów. W teorii do udziału dopuszczają ich wszystkie istotne konkursy literackie, ale w praktyce początkujących twórców odsiewa się najczęściej na etapie nominacji – na przykład dlatego, że nie posiadają jeszcze mocnej pozycji. Jeśli jednak chcemy nowych głosów w polskiej prozie, to po prostu musimy dawać im przestrzeń.

 

Jak zgłosić książkę do konkursu?

Prawo do zgłaszania książek do Nagrody Conrada mają: autorzy, krytycy literaccy, wydawnictwa oraz członkowie kapituły. Wnioski mogą zgłaszać także czytelnicy za pośrednictwem wydawców.

Na zgłoszenia książek, które miały premierę w minionym roku, czekamy zawsze do 30 kwietnia – decyduje data stempla pocztowego. Zgłoszenie powinno zawierać: tytuł książki, imię i nazwisko autorki lub autora, nazwę wydawcy, rok wydania i numer ISBN.

Do zgłoszenia należy dołączyć:

  1. osiem egzemplarzy książki,
  2. wersję elektroniczną książki,
  3. oświadczenie autorki bądź autora, że książka jest debiutem prozatorskim w dziedzinie literatury.

 

Dane do wysyłki:

Wydział Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Urząd Miasta Krakowa

31-028 Kraków

Dopisek: NAGRODA CONRADA

 

Wersję elektroniczną książki należy przesłać na adres sekretarzyni Nagrody Conrada:

Więcej informacji:

 

Przeczytaj więcej o Nagrodzie Conrada

Zobacz skład kapituły

Poznaj osoby nagrodzone i nominowane

Sprawdź regulamin nagrody