Uładzimir Niaklajew

Jeden z najwybitniejszych współczesnych poetów białoruskich, tłumacz, działacz społeczno-polityczny. Matka poety, Anastazja Mahier, była Białorusinką, ojciec Prakop – Rosjaninem, który w ramach nakazu pracy musiał opuścić Rosję, aby tworzyć kołchoz w rejonie smorgońskim na Grodzieńszczyźnie. W latach 1962–1964 uczył się w mińskim Technikum Łączności. Studiował w Instytucie Literackim w Moskwie, w 1973 ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Mińsku. Pracował w telewizji i w redakcjach różnych periodyków. Uznawany jest za jednego z najgłośniejszych przedstawicieli tradycyjnego nurtu we współczesnej poezji białoruskiego Odrodzenia. W latach 1987-1999 był redaktorem naczelnym czasopisma Krynica propagującego powrót do białoruszczyzny, 1997-1998 redagował tygodnik Litaratura i Mastactwa. W latach 1998-2000 był prezesem Związku Pisarzy Białoruskich. Po definitywnym zerwaniu stosunków z władzą w 1999 r. wyjechał do Polski, później przeniósł się do Finlandii, gdzie mieszkał do roku 2004. Do 2008 roku pełnił funkcję prezesa Białoruskiego PEN Clubu. W 1976 r. ukazał się jego pierwszy tomik wierszy Adkryccio (1976). Wydał następujące zbiory poetyckie: Vynachodcy viatrou (Wynalazcy wiatrów – 1979), Znak achovy (Znak ochrony – 1983), Miestnoje vremia (Miejscowy czas – 1983), Dierievo boli (Drzewo bólu – 1986), Hałubinaja poszta (Gołębia poczta – 1987), Tak (2004), Kon (Konanie - 2010). W roku 2008 poeta gościł w Polskim PEN Clubie z okazji wydania tomów: Nie chyliłem czoła przed mocą. Antologia poezji białoruskiej od XV do XX wieku oraz Suplement poetycki. Ze współczesnej liryki białoruskiej. Wskazywany jako białoruski pretendent do Literackiej Nagrody Nobla. 25 lutego 2010 roku został przewodniczącym kampanii społecznej Mów prawdę! W 2010 jako kandydat niezależny startował w wyborach prezydenckich na Białorusi. W dniu wyborów został pobity do nieprzytomności, a następnie porwany ze szpitala przez nieznanych sprawców. Był gościem czwartego dnia festiwalu – spotkanie z poetą poprowadził Adam Pomorski.