Siri Hustvedt

(ur. 1955) jest amerykańską pisarką, eseistką i poetką. Urodziła się w Minnesocie, ale jako nastolatka uczęszczała do szkoły w Bergen w Norwegii, skąd pochodzi część jej rodziny. Na studnia wróciła USA, gdzie w 1977 zdobyła dyplom z historii (St. Olaf College, Minnesota), a 9 lat później uzyskała tytuł doktora na Uniwersytecie Columbia (swoją rozprawę poświęciła powieści „Nasz wspólny przyjaciel” Dickensa). Wkrótce potem zaczęła tworzyć prozę – jej debiutanci tom opowiadań „Na oślep” ukazał się w 1992 (polskie wydanie 1999, przeł. Krzysztof Obłucki). Jako eseistka zajmuje się przede wszystkim malarstwem i sztukami wizualnymi, ale często podejmuje też problemy z pogranicza psychologii, filozofii i neurologii. Jej teksty były publikowany w wielu prestiżowych magazynach naukowych w Europie i USA. Proza Hustvedt była tłumaczona na 30 języków – w Polsce ukazało się w sumie szczęść jej książek, poza debiutem są to: „Oczarowanie Lily Dahl” (2000, przeł. Magdalena Słysz), „Co kochałem” (2006, przeł. Renata Gorczyńska), „Amerykańskie smutki” (2011, przeł. Wojsław Brydak), „Lato bez mężczyzn” (2014, przeł. Joanna Hryniewska) oraz „Świat w płomieniach” (2017, przeł. Jerzy Kozłowski). Jej ostatnia powieść była nominowana do Nagrody Bookera.

fot. Marion Ettlinger