Marc Crépon

(ur. 1962) – jeden z najwybitniejszych współczesnych intelektualistów francuskich, dyrektor departamentu filozofii w najbardziej prestiżowej francuskiej uczelni, École Normale Superieure, profesor wizytujący na wielu uniwersytetach amerykańskich. Autor ponad 20 książek z zakresu filozofii współczesnej, filozofii polityki i kultury. Ostatnio opublikował: Terror i poezja (Terreur et poésie, Paryż 2004), Inności Europy (Altérités de l’Europe, Paryż 2006), O demokracji uczestniczącej: podstawy i ograniczenia (razem z B. Stieglerem: De la démocratie participative: fondements et limites, Paryż 2007), Kultura strachu: demokracja, tożsamość, bezpieczeństwo (La culture de la peur. Démocratie, identité, sécurité, Paryż 2008), Żyjąc z myślą o śmierci i pamięcią wojen (Vivre avec la pensée de la mort et la mémoire des guerres, Paryż 2008), Wojna cywilizacji: kultura strachu, t. 2. (La Guerre des civilisations. La culture de la peur, tome II, Paryż 2010), Wybory: o demofobii (Élections. De la démophobie, Paryż, éditions Hermann, 2012), Powołanie pisania: literatura, filozofia i wyzwanie przemocy (La Vocation de l'écriture. La littérature et la philosophie à l'épreuve de la violence, Paryż 2014), Filozofia w obliczu przemocy (razem z F. Wormsem: La Philosophie face à la violence, Paryż 2015), Lewica: kiedy? (La Gauche, c'est quand?, Paryż 2015).

W wywiadzie udzielonym paryskiemu dziennikowi „Libération” na temat ostatniej książki Wyzwanie rzucone przez nienawiść. Esej o odrzuceniu przemocy (L'Épreuve de la haine: Essai sur le refus de la violence, Paris 2016), która będzie punktem wyjścia spotkania na Festiwalu Conrada, Crépon powiedział: „Napisałem tę książkę, gdyż doświadczenie przemocy jest dziś źródłem codziennego niepokoju. Wystarczy włączyć telewizor, radio lub komputer, by natychmiast utonąć w opowieściach pełnych przemocy, nie tylko związanych z wojnami i terrorem, ale wszelkimi formami przemocy, także przemocy słownej, społecznej i intymnej, która puka do drzwi. Mamy dziś wrażenie, że przemoc nałożyła się na rzeczywistość i że rzeczywistość jest jedynie przemocą. Chciałem zrozumieć jaki jest wspólny mianownik tych wszystkich form przemocy”.