Konstanty Gebert

(1958) - polski dziennikarz, publicysta, tłumacz żydowskiego pochodzenia. W 1976 ukończył psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Związany z KOR-em, był jednym z założycieli niezależnego Żydowskiego Uniwersytetu Latającego (1979) oraz Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. W czasie stanu wojennego unika internowania i - jako Dawid Warszawski - publikuje w prasie podziemnej. Od początku współtworzył Gazetę Wyborczą, dla której w latach 1992-95 pisał korespondencje z wojny w Bośni. Jest również prezesem Stowarzyszenia Midrasz, wydającego miesięcznik pod tym samym tytułem. Autor książek o Okrągłym Stole, wojnie w Bośni i o współczesnym Izraelu. Wydał m. in.: Przerwa na myślenie (1986), Mebel ( 1990), Magia słów: polityka francuska wobec Polski po 13 grudnia 1981 roku (1991), Obrona poczty sarajewskiej (1995), Dziesięć dni Europy: archeologia pamięci (2004), Wojna czterdziestoletnia (2004), 54 komentarze do Tory (2004), Miejsce pod słońcem. Wojny Izraela (2008).