Janusz Głowacki

Dramaturg, prozaik, felietonista, autor scenariuszy filmowych (Polowanie na muchy Wajdy, Rejs Piwowskiego, Trzeba zabić tę miłość Morgensterna). Od 1964 do 1981 roku pracował jako felietonista w tygodniku Kultura. Od 1983 na stałe mieszka w Nowym Jorku. Był wykładowcą na Columbia University, Bennington College i wizytującym dramaturgiem w New York Public Theater, Mark Tapper Forum w Los Angeles i Atlantic Center for the Arts na Florydzie. Szereg jego artykułów i esejów ukazało się w New York Timesie. Wydał kilka tomów opowiadań m.in. Wirówka nonsensu, Nowy taniec, Polowanie na muchy, Raport Piłata, My sweet Raskolnikow, Coraz trudniej kochać. Dwa tomy felietonów W nocy gorzej widać, Powrót hrabiego Monte Christo, powieści – Moc truchleje (opowieść o wydarzeniach w Stoczni Gdańskiej w czasie sierpniowego strajku widziana oczami prymitywnego robotnika), wydany w 2001 roku Ostatni cień, a w 2010 roku Good night Dżerzi - rzecz o kontrowersyjnym polskim pisarzu, autorze głośnego Malowanego ptaka - Jerzym Kosińskim. Utworem, który zwrócił uwagę amerykańskich środowisk teatralnych, była sztuka Polowanie na karaluchy. Największym sukcesem dramaturgicznym Głowackiego stała się jednak Antygona w Nowym Jorku. Jego sztuki grane są od Nowego Jorku, Los Angeles, Las Vegas, Toronto, Londynu, Marsylii, Sydney i Bonn po Pragę, Warszawę, Moskwę, Petersburg, Dagestan, Seul i Tajpej. Jacek Szczerba na łamach Gazety Wyborczej pisał: Żywiołem Janusza Głowackiego jest ironia. Skończył właśnie pisanie scenariusza filmowego o liderze Solidarności – Lechu Wałęsie. Film na jego podstawie wyreżyseruje Andrzej Wajda. Zdjęcie: Hanna Prus