Bożena Umińska-Keff

Poetka, eseistka, publicystka, krytyk filmowy. Studiowała polonistykę i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Interdyscyplinarną pracę doktorską obroniła w Instytucie Badań Literackich PAN. Wykłada na Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim i innych uczelniach. Wydała m. in.: studium Postać z cieniem. Portrety Żydówek w polskiej literaturze od końca XIX wieku do 1939 roku (2001), zbioru tekstów krytycznych Barykady. Kroniki obsesyjne (2006) oraz następujące książki poetyckie: Razem Osobno (1986), Sen o znaczeniu snów (1994), Nie jest gotowy (2000), Utwór o matce i ojczyźnie (2008). Ta ostatnia to opowieść o życiu matki, która ocalała z Zagłady i o życiu córki, którą matka uwięziła w swoim cierpieniu; to literacka próba przepracowania traumy Holokaustu, którą dzieci „otrzymują” w spadku po rodzicach. Keff publikuje rzadko, ale ma spore grono wiernych czytelników. Jej wiersze to liryczno-filozoficzne wędrówki w czasie, rozbudowane narracje, oscylujące między światem snu a ostro zarysowanym, historycznym i społecznym konkretem. Eseje i artykuły polemiczne publikowała m.in. w Res Publice Nowej, Gazecie Wyborczej, Ex Librisie, Twórczości, Kresach, Midraszu, Zadrze. Bożena Umińska swoje teksty literackie podpisuje jako Bożena Keff. Sama o sobie mówi tak: „Jestem lewicowa, na własną rękę. Nie mam narodowości. Zawsze miałam tożsamość europejską. Jeśli miałabym dzisiaj mówić o przynależności narodowej, to pewnie powiedziałabym, że czuję się bardziej Żydówką, ale to jest identyfikacja, która wynika z kontekstu społecznego”. Mieszka w Warszawie. Na 2. Festiwalu Literatury im. Conrada będzie gościem Anny Marchewki w czasie spotkania pt. Historie rodzinne z udziałem Ingi Iwasiów i Joanny Bator.