Remigiusz Grzela

Uur. 1977. Pisarz, dramaturg, dziennikarz. Autor dwudziestu książek, m.in. zbiorów rozmów „Rozum spokorniał”, „Hotel Europa”, „Wolne”, „Obecność”, wywiadów-rzek „Joanna Penson. Dziewczyna z Ravensbrück, kobieta Solidarności, lekarka Wałęsy” (nominacja do Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej), „Marian Kociniak. Spełniony”, „Krafftówna w krainie czarów”, „To, co najważniejsze. Irena Jun i Stanisław Brudny”, a także książek reporterskich „Bagaże Franza K. Podróż, której nigdy nie było”, „Wybór Ireny” (o brawurowej łączniczce ŻOB-u Irenie Gelblum, która stała się włoską poetką Ireną Conti), „Podwójne życie reporterki. Fallaci. Torańska” (tytuł Książki Roku 2017 przyznany przez Magazyn Literacki Książki) i powieści „Bądź moim Bogiem” i „Złodzieje koni”. W tym roku wydał książkę dla dzieci „Mała nocna muzyka. Gwiezdne skrzypce Wandy Wiłkomirskiej”. Kilkakrotnie nominowany do nagród dziennikarskich, w tym Grand Press i Nagrody im. Barbary N. Łopieńskiej. Jest współautorem trzyodcinkowego dokumentu TVN „Polska Pawła Jasienicy”.

Był kierownikiem literackim Teatru Na Woli, jest kierownikiem literackim Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich. Autor sztuk teatralnych i adaptacji, m.in. „Patty Diphusa” wg Pedro Almodovara (monodram Ewy Kasprzyk, reż. Marta Miłoszewska) , „Uwaga – złe psy!” (monodram Małgorzaty Rożniatowskiej, reż. Michał Siegoczyński), „Błękitny diabeł” (monodram Barbary Krafftówny, reż. Barbara Krafftówna i Józef Opalski), „Oczy Brigitte Bardot” (wykonanie Barbara Krafftówna i Marian Kociniak, reż. Maciej Kowalewski), „Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam” - monodram w wykonaniu i reżyserii Ewy Błaszczyk został również zrealizowany w Teatrze Telewizji. Za ten spektakl wspólnie z Ewą Błaszczyk odebrał Nagrodę Literacką im. Leopolda Staffa.

Za najważniejsze z wyróżnień uznaje Honorowy Medal „Powstanie w Getcie Warszawskim” przyznany przez Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II wojnie światowej za przeciwdziałanie antysemityzmowi, rasizmowi i ksenofobii, a także Medal za Zasługi dla Starogardu Gdańskiego, skąd pochodzi.