Małgorzata Szpakowska

(ur. 1940) – krytyk literacki, historyk idei i kultury, absolwentka polonistyki i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Od roku 1966 doktorantura na filozofii, przerwana aresztowaniem w marcu 1969. W lutym 1970 skazana w tak zwanym procesie taterników na trzy lata; mocą amnestii wyrok zredukowany do półtora roku. Od 1972 roku redaktorka w miesięczniku „Dialog”, obecnie jako przewodnicząca rady naukowej. Doktorat w IBL PAN w 1975, powrót na Uniwersytet w 1991, habilitacja w 1996, profesura belwederska w 2004; obecnie na emeryturze.

Debiut krytyczny w 1960 roku w „Nowej Kulturze”; potem współpraca z wieloma czasopismami, przede wszystkim z „Twórczością” i „Dialogiem”, ostatnio także z „Przeglądem Politycznym”. Książki: Światopogląd Stanisława Ignacego Witkiewicza (1976, doktorat, nagroda Fundacji Kościelskich w Genewie), O kulturze i znachorach (1983), Dyskusje ze Stanisławem Lemem (1996, habilitacja), Zakorzenieni, wykorzenieni (1997, nagroda Fundacji Kultury Polskiej), Chcieć i mieć. Samowiedza obyczajowa w Polsce czasu przemian (2003, nominacja do Nike), Teatr i bruk  (2006), „Wiadomości Literackie” prawie dla wszystkich (2012, Nagroda KLIO, nominacja do Nike, do nagrody im. Moczarskiego i do nagrody Gdynia). W roku 2014 uhonorowana nagrodą im. Kazimierza Wyki.