Atiq Rahimi

Atiq Rahimi

Atiq Rahimi, laureat Nagrody Goncourtów, pisarz afgańsko-francuski, będzie gościem czwartego dnia Międzynarodowego Festiwalu Literatury im. Josepha Conrada (3-7 listopada). Oprócz spotkania z pisarzem, w piątek (6 listopada) zaplanowano także pokaz filmu, który Rahimi nakręcił na podstawie swojej książki Ziemia i Popioły. W tym samym dniu odbędzie się również spotkanie poświęcone osobie i twórczości Brunona Schulza z udziałem Etgara Kereta, Krystiana Lupy, Jerzego Pilcha i Jerzego Radziwiłowicza oraz debata poświęcona literaturze fantastycznej Inny realizm z udziałem: Anny Brzezińskiej, Jacka Dukaja i Łukasza Orbitowskiego. Urodzony w 1962 roku w Kabulu Atiq Rahimi w latach 80. ubiegłego wieku schronił się we Francji przed wojną domową trwającą w jego kraju. Do tej pory napisał trzy powieści w języku perskim. Wśród nich jest dzieło Terre et cendres (Ziemia i popioły), które sam Rahimi, zajmujący się też reżyserią filmową, przeniósł na ekran w 2004 roku, otrzymując za tę ekranizację nagrodę specjalną na festiwalu filmowym w Cannes. W 2008 roku otrzymał prestiżową Nagrodę Goncourtów za powieść (Syngue Sabour) Kamień cierpliwości. W początkach swojej działalności pisarz publikował w języku perskim. Od roku 2002 pisze po francusku. Jak sam twierdzi, przełamał w ten sposób kryzys twórczy, wyzwalając się ze skłonności do autocenzury. Sylwetkę pisarza przedstawia w najnowszym Tygodniku Powszechnym Magdalena Kamińska-Maurugeon: „Choć w jego dziełach islam jest wyraźnie obecny, Rahimi nie przedstawia siebie jednoznacznie jako muzułmanina. Sam przewrotnie określa swój stosunek do religii: „Jestem buddystą, ponieważ jestem świadomy swoich słabości. Jestem chrześcijaninem, ponieważ przyznaję się do swoich słabości. Jestem żydem, ponieważ kpię sobie ze swoich słabości. Jestem muzułmaninem, ponieważ walczę ze swoimi słabościami. Jestem ateistą, jeżeli Bóg jest wszechmogący”. Dziś Atiq Rahimi żyje pomiędzy Francją a Afganistanem i czerpie z kultur obu tych krajów. Francja dała mu swobodę twórczą i Nagrodę Goncourtów, Afganistan – wrażliwość i oryginalne spojrzenie na świat.”