13 września 2016 Wiary nie-wiary. Dzień drugi Festiwalu Conrada
Wiara jest doświadczeniem najbardziej prywatnym, a jednocześnie zawsze wpisanym w kontekst społeczny. Wierząc w coś, dzielimy z innymi mocne przekonania. Wiara może być zatem źródłem poczucia wspólnoty bądź wyobcowania, może łączyć lub antagonizować...
Dzień drugi Festiwalu Conrada będzie skupiony na źródłach najgłębszych ludzkich przekonań.
„W Polsce, czyli gdzie?” o umiejscowienie polskości w przestrzeni – wyobrażonej i rzeczywistej – zapytają drugiego dnia Festiwalu Dominika Kozłowska, Michał Łuczewski, Włodzimierz Nowak i Ziemowit Szczerek. Pojawi się przy tym okazja do zderzenia różnych perspektyw namysłu nad polskością: politycznej, społecznej czy geograficznej.
Kolejne spotkanie będzie dotyczyć pisarstwa Józefa Rotha. Co się dzieje, kiedy upadają mocarstwa, i jak zagospodarować zbiorową tożsamość po ich upadku? Twórczość Rotha, często uważanego za kronikarza czasów upadku imperium Austro-Węgierskiego, wykracza poza kontekst swoich czasów, a obecnie staje się coraz bardziej aktualna.
Ida Linde, autorka przejmującej powieści o miłości i żałobie Jeśli o tobie zapomnę, stanę się kimś innym, w rozmowie z Justyną Czechowską zwrócą uwagę na intymne, osobiste, prywatne wiary i niewiary. Będzie tu miejsce na refleksję nad ograniczeniami dzielenia doświadczenia z innymi, a także na rozważania o przekraczaniu granic: terytorialnych, światopoglądowych, mentalnych.
Przed conradową publicznością wystąpi również wyjątkowy „pisarz bez pamięci”, który twierdzi, że nie ma żadnych wspomnień z dzieciństwa i dlatego wszystko w swoich książkach musi wymyślać od nowa. Po sukcesie osadzonej w wiktoriańskim Londynie powieści Szkarłatny płatek i biały na kolejną pełnokrwistą historię swoim czytelnikom kazał czekać aż 12 lat. Michel Faber, bo o nim mowa, tworzy w Dziwnych nowych rzeczach świat nieistniejący, a historia, którą opowiada, stara się przekroczyć granice, jakie zakreślają przyzwyczajenia czytelnicze i mody literackie.
Wiara jest doświadczeniem najbardziej prywatnym, a jednocześnie zawsze wpisanym w kontekst społeczny. Wierząc w coś, dzielimy z innymi mocne przekonania. Wiara może być zatem źródłem poczucia wspólnoty bądź wyobcowania, może łączyć lub antagonizować. Drugiego dnia festiwalu będzie okazja do tego, by rozmawiać nie tyle o wierze ściśle złączonej z religią, ile o rozmaitych wiarach/nie-wiarach – bliskich bądź zupełnie obcych.
